رابرت اروین در دانش خطرناک همه جریان‌ها و مکاتب شرق شناسی را با نگاهی انتقادی بررسی کرده و بخش‌ها و صفحات مجزایی را نیز به چهره‌های شاخصی نظیر ادوارد براون و ماسینیون و نیکلسون اختصاص داده است و از این حیث می‌توان این کتاب را تاریخ تحلیلی جامعی از شرق شناسی تا آستانه قرن بیست […]
وینی دِ پو کارها را به شیوه ای انجام می‌دهد که او را دوست داشتنی ترین خرس دنیا کرده است. شیوه او شباهت عجیبی دارد با اصول فلسفه تائویی. در تائوئیسم، که راه و رسم زیستن هماهنگ با تائو یعنی راه و رسم عالم وجود است، راه ویژه ای وجود دارد برای فهم آنچه در
نام اصلی این کتاب «وفاداری و رهبری در ادوار آغازین جامعه‌ی اسلامی» است، اما چون موضوع اصلی آن حکومت آل‌بویه و اوضاع اجتماعی قلمروهای آن (شامل نواحی مرکزی و غربی ایران و منطق شرقی و مرکزی عراق امروزی) است، عنوان ترجمه به « تاریخ اجتماعی ایران در عصر آل بویه» تغییر یافته است تا برای خواننده ایرانی رساتر و ملموس‌تر باشد.
نویسنده در این کتاب کوشیده است به شیوه‌ای توصیفی و تا حدودی همدلانه و پدیدارشناسانه ساختار جامعه‌ی آل بویه و پیوندها و روابط اجتماعی آن را واکاوی کند و تصویری نسبتا روشن از آن به دست دهد. دو مفهوم مهم وفاداری و رهبری در این پژوهش توسّع معنا یافته و از حد دولت و حکومت فراتر رفته و جوانب مختلف زندگی اجتماعی مردمان ایران و عراق را در قرن‌های چهارم و پنجم هجری دربر گرفته است.
به رغم گسترش رشته روانشناسی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی ایران، متون درسی مربوط به روانشناسی مقدماتی یا، چنان که در ایران معروف است، روانشناسی عمومی‌به زبان فارسی متاسفانه بسیار اندک و ناقص و گاه آمیخته به ترجمه‌های مغلوط و نامفهوم است. در ترجمه فعلی این نقص تا حد امکان برطرف شده و متنی
بیست ساله بودم؛ عاشق زنی شده بودم که گمان می‌کردم هرگز به او دست نمی‌یابم؛ دوست یگانه‌ای داشتم که از ایران رفته بود و گمان می‌کردم برای همیشه از دست رفته است؛ در اهواز می‌زیستم، شهری که وحشت و بمباران و مرگ قسمتِ هر روزه‌ی آن بود. می‌دیدم که زندگی با همه‌ی شکوه شگرفش پرورده‌ی زهدان مرگ است و مرگ با همه‌ی شوکتی که دارد پس از آن که دمی‌چون آذرخش می‌جهد و غریوی هولناک برمی‌کشد، ناگاه در سایه‌ی شوخ و خندان زندگی ذوب می‌شود.
علم و دین از رشته های نوپدید در حوزه دانش‌های بشری است. نویسنده کتاب، تامسن دیکسون، حداکثر کوشش خود را به خرج داده است تا نشان دهد میان علم و دین حقیقتا تعارضی وجود ندارد. آنچه ظاهرا تعارض میان علم و دین پنداشته می‌شود در واقع بازتاب تعارض تاریخی میان کلیسا، به ویژه کلیسای کاتولیک و علم است که عمدتا از قرون وسطا آغاز شده و متاسفانه در برخی عرصه‌ها تا به امروز هم ادامه یافته است.
نویسنده ضمن شرح تاریخ معارضه کلیسا با علم می‌کوشد قوت و ضعف استدلال‌ها و البته تعصبات دو سوی قضیه یعنی روحانیون مسیحی و دانشمندان را نشان دهد.
در این کتاب تاریخ‌نگاری فارسی و اهمیت آن در طول تقریباً سه قرن (قرن‌های دهم تا دوازدهم میلادی/ چهارم تا ششم هجری قمری) به‌دقت بررسی و کوشش شده است تا علل پیدایش تاریخ‌نگاری فارسی و پیوند آن با تاریخ‌نگاری عربی و تاریخ‌نگاری در ایران پیش از اسلام، مشخص شود.
نویسندۀ این کتاب می‌کوشد جایگاه نوشته‌های تاریخی فارسی را در عرصۀ تاریخ‌نگاری اسلامی‌نشان دهد. پژوهش در این حوزه به طور سنتی متوجه آثاری بوده که به عربی نوشته شده‌اند. کافی است کسی به «تاریخچۀ تاریخ‌نگاری اسلامی» اثر فرانتس روزنتال بنگرد تا ببیند در آن چه سهم اندکی به تاریخ‌نگاران فارسی‌زبان اختصاص یافته است. نویسنده در مسیر بحث از مورخان ایرانی و آثار آنها سؤالاتی را مطرح می‌کند که به ندرت مورد توجه بوده‌اند و ممکن است عجالتاً برای آنها پاسخی پیدا نشود. پس آنچه می‌آید، مبتنی بر فرض و حدس است نه قطع و یقین.
سبک و شیوۀ بیان، علت گزینش رویداد‌ها، انگیزۀ مورخان، ممدوحان و مخاطبان آنها و نیز این نکته که مورخان فارسی‌زبان اصولاً دربارۀ شایستگی زبان فارسی برای بیان موضوعات عالمانه چه نگرشی داشته‌اند از دیگر مباحث جذاب کتاب‌اند.
تاریخ نگاری فارسی (سامانیان، غزنویان، سلجوقیان) بیشتر بخوانید »
پیشگامان این رشته، اسپیلکا و دیگران، یافته‌های پژوهشی جدید و مهم را در کتاب جامع خود گنجانده‌اند. آنها با پرداختن به موضوعات نوپدیدی چون معنویت، بخشایش، شکاکیات مذهبی، و زیست‌شناسی دینی به این کتاب عمق بیشتری بخشیده‌اند. این کتاب به عنوان اثری که در روانشناسی دینی جهت‌گیری علمی قاطعی دارد ماندگار خواهد شد. اینک چاپ
در تاریخ ایران پس از اسلام، اگر بخواهیم مهم‌ترین تحول اجتماعی و فرهنگی را مشخص کنیم، بی تردید دو دوره را باید در صدر جای دهیم: نخست چهار قرن اول اسلامی‌و بخصوص قرن بیستم مسیحی که در ایران با انقلاب مشروطه و تحولات عمیق سیاسی و اجتماعی آغاز می‌شود و خواب هزار ساله ایرانیان را
