رابرت اروین در دانش خطرناک همه جریان‌ها و مکاتب شرق شناسی را با نگاهی انتقادی بررسی کرده و بخش‌ها و صفحات مجزایی را نیز به چهره‌های شاخصی نظیر ادوارد براون و ماسینیون و نیکلسون اختصاص داده است و از این حیث می‌توان این کتاب را تاریخ تحلیلی جامعی از شرق شناسی تا آستانه قرن بیست […]
علم و دین از رشته های نوپدید در حوزه دانش‌های بشری است. نویسنده کتاب، تامسن دیکسون، حداکثر کوشش خود را به خرج داده است تا نشان دهد میان علم و دین حقیقتا تعارضی وجود ندارد. آنچه ظاهرا تعارض میان علم و دین پنداشته می‌شود در واقع بازتاب تعارض تاریخی میان کلیسا، به ویژه کلیسای کاتولیک و علم است که عمدتا از قرون وسطا آغاز شده و متاسفانه در برخی عرصه‌ها تا به امروز هم ادامه یافته است.
نویسنده ضمن شرح تاریخ معارضه کلیسا با علم می‌کوشد قوت و ضعف استدلال‌ها و البته تعصبات دو سوی قضیه یعنی روحانیون مسیحی و دانشمندان را نشان دهد.
در این کتاب تاریخ‌نگاری فارسی و اهمیت آن در طول تقریباً سه قرن (قرن‌های دهم تا دوازدهم میلادی/ چهارم تا ششم هجری قمری) به‌دقت بررسی و کوشش شده است تا علل پیدایش تاریخ‌نگاری فارسی و پیوند آن با تاریخ‌نگاری عربی و تاریخ‌نگاری در ایران پیش از اسلام، مشخص شود.
نویسندۀ این کتاب می‌کوشد جایگاه نوشته‌های تاریخی فارسی را در عرصۀ تاریخ‌نگاری اسلامی‌نشان دهد. پژوهش در این حوزه به طور سنتی متوجه آثاری بوده که به عربی نوشته شده‌اند. کافی است کسی به «تاریخچۀ تاریخ‌نگاری اسلامی» اثر فرانتس روزنتال بنگرد تا ببیند در آن چه سهم اندکی به تاریخ‌نگاران فارسی‌زبان اختصاص یافته است. نویسنده در مسیر بحث از مورخان ایرانی و آثار آنها سؤالاتی را مطرح می‌کند که به ندرت مورد توجه بوده‌اند و ممکن است عجالتاً برای آنها پاسخی پیدا نشود. پس آنچه می‌آید، مبتنی بر فرض و حدس است نه قطع و یقین.
سبک و شیوۀ بیان، علت گزینش رویداد‌ها، انگیزۀ مورخان، ممدوحان و مخاطبان آنها و نیز این نکته که مورخان فارسی‌زبان اصولاً دربارۀ شایستگی زبان فارسی برای بیان موضوعات عالمانه چه نگرشی داشته‌اند از دیگر مباحث جذاب کتاب‌اند.
تاریخ نگاری فارسی (سامانیان، غزنویان، سلجوقیان) بیشتر بخوانید »
