۶۲ بازدید
استاد دکتر محمد جعفری قنواتی را ۲۰ سالی می‌شود که می‌شناسم، یعنی درست از وقتی که نخستین کارها و مطالعات خود را در باب فرهنگ عامه یا فولکلور ایران در قالب مقاله منتشر می‌کرد. کتاب ایشان با عنوان درآمدی بر فولکلور ایران که نخستین بار همین چند سال پیش به همت انتشارات جامی‌به بازار کتاب آمد بی گمان نخستین پژوهش نظام مند و آکادمیک در باب فرهنگ عامه ایران است که به دست محققی ایرانی و با بیانی بلیغ و رسا نوشته شده. در این کتاب دکتر جعفری علاوه بر اینکه فرهنگ عامه یا فولکلور ایران را با دقت تمام تبویب و معرفی کرده، کار مهم دیگری هم انجام داده است و آن کوششی درخور تقدیر برای تعریف و تحدید اصطلاحاتی چون افسانه، قصه، اسطوره، حکایت و… است که در زبان فارسی، چه نزد عوام و چه کاربرد ادبا و دانشمندان، تاکنون چندان از هم متمایز نبوده و به جای یکدیگر به کار می‌رفته اند. کتاب دیگر ایشان با عنوان مثنوی و مردم، باز از تحقیقات بی نظیری است که فقط به لحاظ عنوان یادآور کاری است که مرحوم انجوی شیرازی حدود نیم قرن پیش درباره فردوسی و شاهنامه انجام داد، اگرنه از حیث روش و استفاده از منابع اصیل علمی‌در حوزه ادبیات عامه از آن بسی فراتر است.